درختچه انار

گلهای به شکل زنگ، چهره ی جذاب درختچه ی زینتی انار را تداعی میکند. گلهای آن می تواند قرمز روشن یا صورتی و سفید باشد.

درختچه ی انار زینتی بیشتر به خاطر میوه ی خوشمزه و زیبای آن، که در اواخر تابستان ظاهر  می شود، محبوب است. گونه هایی با گل پُرپَر میوه نمی دهد.

درختچه ی انار گیاه خزان کننده ای است که تا ارتفاع ۳ تا ۴ متر رشد می کند و گلهای قرمز درخشانی دارد که به میوه های قرمز نارنجی تبدیل می شوند. در میان اقلام گوناگون انار بوته هایی با گلهای کم پَر یا پُرپَر در رنگهای کِرِم، زرد آلویی، یا عنابی روشن وجود دارد. انارهای با گل پُرپَر میوه نمی دهند. اغلب گونه های زینتی پا کوتاه اند. انار گیاه پر دوامی است. بیش از ۵ سال طول می کشد تا بالغ شود. از ابتدای حیاتش گل می دهد. منفرداً یا برای ایجاد پَرچین غیر رسمی در مرزها به صورت آمیخته با گیاهان دیگر کاشته میشود. موطن اصلی انار جزایر سوکوترا است.

نیازها

اقلیم: 

برای مناطق گم مناسب نیست. اما در بیشتر اقلیم های دیگر خوی طاقت می آورد. به گرمای کم به همان خوبی گرمای زیاد و رطوبت کم تحمل نشان میدهد و لذا برای مناطق خشک لم یزرع مناسب است.

میزان نور و دما: 

در آفتاب کامل بهترین نشو و نما را دارد.

خاک: 

خاک با زهکشی خوب را ترجیح می دهد. خاک فقیر را تحمل می کند، اما بهترین رشد را وقتی بروز می دهد که، پیش از زمان کاشت، مقداری مواد آلی به خاک افزوده شود.

طرز کاشت و پرورش

تکثیر: 

از طریق قلمه های نیمه خشبی برگرفته در تابستان یا اوایل پاییز، یا قلمه های خشبی برگرفته از چوبهای در حال خواب زمستانه تکثیر می شود.

آبیاری: 

درختچه ی انار خشکی را تحمل می کند، اما اگر گهگاه در هوای داغ و خشک عمیقاً آبیاری شود نشود  نمای بهتری خواهد داشت.

کود دهی: 

در اواخر زمستان غذای کامل گیاهی به خاک بدهید.

مشکلات: 

این گیاه از لحاظ آفت حشره ای و بیماری مشکل خاصی ندارد.

گل دهی: 

از اواخر بهار تا سراسر تابستان.

میوه: 

میوه ی خوشمزه و زیبای انار از اواخر تابستان تا اوایل زمستان بر درخت دیده می شود، که قابل خوردن نیز هستند.

هرس (پیرایش): 

برای اینکه شکل خاصی به درختچه ی انار بدهید و برای حفظ رشد متراکم درختچه، در اواخر زمستان یا اوایل بهار آن را هرس کنید.

درختچه انار